چهارشنبه و پنجشنبه گذشته از سوی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، همایشی تحت عنوان «همایش ملی تبیین و مفهوم اعتدال» برگزار شد که در آیین آغازین آن رئیس جمهور محترم نیز با ارسال پیامی به تبیین واژه اعتدال پرداختند.
همایشی که وظیفه آن پرداختن درست به واژه اعتدال و مفهوم‌سازی شعاری بود که جناب حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود بر آن تاکید داشت.
اما آنچه در جریان این همایش دوروزه رخ داد، کمتر به پردازش هدف اصلی همایش اختصاص داشت و عمده سخنان و مطالب آن حول محوری جدای از فضای اعتدال و اعتدال‌گری می‌گشت.
اینکه تریبون این همایش محل و محملی برای حضور عناصر اغلب افراطی سال‌های گذشته را فراهم آورده بود، قطعا سازگار با حداقل‌های اعتدال‌گری نداشت. اینکه برخی افراد به جای تبیین اعتدال تمام تلاش خود را بر تخریب عملکرد دولت گذشته به کار گرفتند نیز قطعا خارج از محدوده اعتدال تلقی می‌شود.
پیش از این، رهبر انقلاب در دیدار دانشجویان با ایشان به این نکته اشاره کردند که «چون دولت منتخب، شعار اعتدال می‌دهد. به نظرم این تکلیف من نیست که اعتدال را معنا کنم. بالاخره هر کسى یک نیتى، یک فکرى پشت سر حرف و شعارش هست. رئیس جمهور منتخبِ محترم حتماً این کار را خواهد کرد و اعتدال را معنا خواهد کرد و...» اما آنچه در همایش تبیین و مفهوم اعتدال رخ داد، قطعا به دور از قرائت جناب روحانی از واژه اعتدال بوده است. اینکه عده‌ای شکست‌خورده سیاسی (همان‌ها که سال‌ها در رسانه‌هایشان مفهوم افراطی گری را نیز از رو بردند) اجازه اظهار نظر درخصوص اعتدال می‌یابند و قرائت‌هایی متفاوت از آن ارائه می‌کنند، جای بسی تامل دارد.
در واقع آنچه در همایش ملی تبیین و مفهوم اعتدال رخ داد، نه اتفاقی ملی بود و نه به تبیین مفهوم اعتدال پرداخت.
شاید بهتر آن است که اگر قرار است تعریف درستی از واژه اعتدال صورت گیرد، قدری با تامل و تفکر بیشتر اتفاق بیفتد و آنان که وظیفه تبیین این شعار را دارند، با مداقه‌ای بیشتر و البته نگاهی فراجناحی و به دور از خط‌کشی‌های سیاسی به آن بپردازند. اینگونه قطعا تعریف درست و حساب‌شده ای از این واژه پیش روی مردم ایران قرار خواهد گرفت.